The death of 22-year-old Mahsa Amini after she was held by Iran’s morality police for not complying with the country’s hijab rules has drawn global attention to the repression of women in Iran. Neighboring Saudi Arabia, a Sunni country, theologically and politically opposed to Shiite Iran, has similar restrictive rules when it comes to women. The connection between faith and practice in the Muslim world at large lies at the heart of my research. A wider look at some of the Muslim majority countries shows that even when they may claim to be diametrically opposed ideologically, they often have similar religious police, or other rules for enforcing faith in everyday life. Moreover, it is my belief, they have nothing to do with Islamic tenets. In many Muslim majority countries, imposing barriers on women has been a way of informing the world what kind of policy and ideology the government believes in. Market inspectors turned into morality police The closest thing to the morality police of today to be found in early Islamic history is the “Muhtasib,” or observers. The Muhtasib, who had to know Islamic law, were appointed by the ruler, such as the sultan in Ottoman times, to oversee matters of trade. The Muhtasib’s job was to make sure that traders were using correct measures and weights, paying taxes and maintaining hygienic conditions in their establishments. More generally they would observe public actions and had the jurisdiction to reprimand and at times penalize people. They were not known to target women, and they respected the beliefs of multiple faiths that existed at the time. In contemporary Iran, the rules on head covering are upheld for all women, even if they’re not Muslim. Islam’s basic tenets are that humans share a direct relationship with God without the interference of individuals or any organizations. The Quran does not stipulate that women shouldn’t drive, as in Saudi Arabia, or that women should be forced to wear conservative dress. While the Quran asks both men and women to dress modestly, it does not discriminate. Politics of the veil In today’s political environment, women’s bodies and their sartorial modesty are often the quickest way for governments to express whether the country is secular. In the 1970s, for example, the Syrian government forbade women from wearing the veil in public because President Hafez-al-Assad wanted to convey to the outside world that the Baathist regime was secular and left of the center. The policy continued under President Bashar al-Assad and, in 2010, over a thousand veil-wearing primary school teachers were removed from their teaching jobs and given administrative posts. In Iran, however, following the 1979 revolution, as observers have pointed out, the hijab came to be the “central symbol,” of Islamist rule. Compulsory hijab wearing was enforced in Iran through law, and any violation was penalized with fines and a two-month prison sentence. Egypt provides another example. In 2011, the image of a woman whose face was veiled but whose upper garment had come apart exposing her blue bra while she was being dragged by the Egyptian police, captured the media’s attention. The image, which came to be known as the “girl in the blue bra,” soon became a symbol of women’s oppression by the Egyptian military. A half clothed woman wearing a blue bra and jeans being dragged by policemen, with one about to step on her. The 2011 image known as ‘The Girl in the Blue Bra,’ taken during the Egyptian Revolution. The fact is that women face police brutality regardless of how they dress. The “girl in the blue bra” was attacked by the police because she dared protest the country’s conditions. I believe disrobing her and kicking her in her abdomen was being done on purpose to deter other women from joining the revolution. In 2011, many female protesters were put through a virginity test by the Egypt
Deina Abdelkader Associate Professor of Political Science, UMass Lowell
احکام حجاب ربطی به اصول اسلامی ندارد و ربطی به سرکوب زنان دارد
مرگ مهسا امینی 22 ساله پس از بازداشت توسط پلیس اخلاق ایران به دلیل رعایت نکردن قوانین حجاب، توجه جهانی را به سرکوب زنان در ایران جلب کرده است. عربستان همسایه، کشوری سنی مذهب، که از نظر کلامی و سیاسی مخالف ایران شیعه است، قوانین محدودکننده مشابهی در مورد زنان دارد.
ارتباط بین ایمان و عمل در جهان اسلام به طور کلی در مرکز تحقیقات من نهفته است. نگاهی گسترده تر به برخی از کشورهای اکثریت مسلمان نشان می دهد که حتی زمانی که آنها ممکن است ادعا کنند کاملاً مخالف ایدئولوژیک هستند، اغلب پلیس مذهبی مشابه یا قوانین دیگری برای اعمال ایمان در زندگی روزمره دارند. بعلاوه، این اعتقاد من است، آنها ربطی به اصول اسلامی ندارند.
در بسیاری از کشورهای با اکثریت مسلمان، اعمال موانع بر زنان راهی برای آگاه کردن جهان به نوع سیاست و ایدئولوژی دولت بوده است.
بازرسان بازار به پلیس اخلاق تبدیل شدند
نزدیک ترین چیزی که در تاریخ اولیه اسلام به پلیس اخلاق امروزی می توان یافت «محتسب» یا ناظران است. محتسب‌ها که باید قوانین اسلام را می‌دانستند، از سوی حاکم، مانند سلطان در زمان عثمانی، برای نظارت بر امور تجارت منصوب می‌شدند. وظیفه محتسب این بود که اطمینان حاصل کند که تجار از معیارها و وزن‌های صحیح استفاده می‌کنند، مالیات می‌پردازند و شرایط بهداشتی را در مؤسسات خود حفظ می‌کنند.
به طور کلی آنها اقدامات عمومی را مشاهده می کردند و صلاحیت توبیخ و گاهی مجازات افراد را داشتند. آنها شناخته شده نبودند که زنان را هدف قرار دهند، و به اعتقادات چندین ادیان که در آن زمان وجود داشت احترام می گذاشتند. در ایران معاصر، قوانین پوشش سر برای همه زنان، حتی اگر مسلمان نباشند، رعایت می شود.
اصول اساسی اسلام این است که انسان‌ها بدون دخالت افراد یا سازمان‌ها با خداوند رابطه مستقیم دارند. قرآن تصریح نمی کند که زنان مانند عربستان سعودی رانندگی نکنند، یا زنان را مجبور به پوشیدن لباس محافظه کارانه کرد. در حالی که قرآن از مردان و زنان می خواهد که متواضعانه بپوشند، اما تبعیض قائل نمی شود.
سیاست حجاب
در محیط سیاسی امروزی، بدن زنان و تواضع طنزآمیز آنها اغلب سریع‌ترین راه برای دولت‌ها برای بیان سکولار بودن کشور است.
به عنوان مثال، در دهه 1970، دولت سوریه زنان را از پوشیدن حجاب در انظار عمومی منع کرد، زیرا رئیس جمهور حافظ اسد می خواست به جهان خارج بگوید که رژیم بعث سکولار و چپ مرکز است. این سیاست در زمان رئیس جمهور بشار اسد ادامه یافت و در سال 2010، بیش از هزار معلم مدارس ابتدایی محجبه از شغل معلمی خود برکنار شدند و پست های اداری به آنها داده شد.
با این حال، در ایران، پس از انقلاب 1979، همانطور که ناظران اشاره کرده اند، حجاب به "نماد مرکزی" حکومت اسلام گرا تبدیل شد. حجاب اجباری در ایران از طریق قانون اجرا می شد و هرگونه تخلف با جریمه نقدی و دو ماه حبس محکوم می شد.
مصر مثال دیگری ارائه می دهد. در سال 2011، تصویر زنی که صورتش محجبه بود اما لباس رویه‌اش از هم جدا شده بود و سوتین آبی‌اش را در حالی که پلیس مصر او را می‌کشید، نمایان می‌کرد، توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. این تصویر که به «دختری با سوتین آبی» معروف شد، خیلی زود به نمادی از سرکوب زنان توسط ارتش مصر تبدیل شد.
زنی نیمه‌لباس با سوتین آبی و شلوار جین که توسط پلیس کشیده می‌شود و یکی می‌خواهد پا بر روی او بگذارد.
تصویری که در سال 2011 با نام «دختری با سوتین آبی» شناخته می‌شود، در جریان انقلاب مصر گرفته شده است.
واقعیت این است که زنان بدون توجه به نحوه لباس پوشیدنشان با خشونت پلیس روبرو می شوند. "دختری با سوتین آبی" به دلیل جرات اعتراض به شرایط کشور مورد حمله پلیس قرار گرفت. من معتقدم که خلع لباس او و لگد زدن به شکمش عمدا برای جلوگیری از پیوستن زنان دیگر به انقلاب بوده است. در سال 2011، بسیاری از معترضان زن توسط مصر مورد آزمایش باکرگی قرار گرفتند.
دینا عبدالقادر
دانشیار علوم سیاسی، Umass Lowell